Амжилтын тэмдэглэл- Цайны цаг

       Цайны цаг болоход 30 минут дутуу атал би өлсөж үхэхнээ. Өрөөний маань найз харин надтай санал нийлэхгүй юм. Хоолонд ороё гэж 30 минут ятгаад бүтсэнгүй яг 1 цаг болохыг хүлээхээр боллоо. Хоол болтол шийр зугаа гэдэг шиг цайнд ортол тэртээ тэргүй ажлаа хийж чадахгүй мантуун буузнууд толгойд эргэлдээд болохгүй нь ойлгомжтой болохоор ганц хоёр юм бичээд сууж байвал хэн хэндээ дээр юмуу даа. /Хэн хэн гэдэг нь миний ходоод бид 2 байхгүй юу/

       Захиралтай уулзаад хийсэн ажлаа шалгуултал урд хойноо орсон эмх замбараагүй санаанууд болсон байна гэлээ. Ерөнхийгөөс тусгай руу сэтгэж хийх нь миний онцлогт тохирохгүй бололтой. Тиймээс тусгайгаас ерөнхий рүү шилжсэн нь дээр бололтой гэсэн санааг надад хэлж энэ нь ч надад таалагдлаа. Ингэж хийвэл үнэхээр болох юм шиг байна.  Юм юм мэдэхгүй учраа олохгүй байгаа надад үнэтэй зөвлөгөө хэлж өгч байгаа миний сургагч шиг л санагдлаа. Хүн зорилгодоо хүрэхийг тулд зөвлөгч багштай байх хэрэгтэй гэсэн нэг санааг Бодо Шеферийн номноос харж байсан санаанд орж тэр сургагч маань захирал маань болвол яг таарах юм байна даа хэмээн бодож сууна. Сургагчаар хэнийг ч хамаагүй сонгох нь оновчтой биш, харин дор хаяж өөрөөс минь 10 дахин их орлоготой, өөрийн минь хүрэх гэж тэмүүлж буй газар хүрчихсэн хүнийг сонгох хэрэгтэй гэнэ. Ер нь бол хүсч байгаа амжилтандаа хэрхэн хүрэх талаар  тэр амжилтанд хүрээгүй хүнээс зөвлөгөө аваад ямар үр дүнд хүрэх билээ. За тэгээд зүтгээд байж дээ, зааварлагчтайгаа хамт. Ашгүй нэг цайны цаг боллоо. Ингэж өлсөж байснаа санахгүй байх чинь... хэхэхэ